اگر موسیقی تنها به وسیله یک ساز، یا یک بخش آوازی اجرا شود، به زودی شنونده را دلزده می سازد. بیشتر شنوندگان ترکیب های پیچیده اصوات را دوست دارند و آنها را بهتر درک می کنند، در حقیقت هرگاه سازهای مختلف باهم بنوازند، یا وقتی چند بخش آوازی باهم بسرایند، ما ابعاد درونی موسیقی را می شنویم و از آن لذت می بریم، زیرا طنین مشخص هر یک، ما را در بازشناسی یکی از دیگری یاری می دهد، البته هر ترکیب سازی یا آوازی مجاز و ممکن است ، اما برخی ترکیبهای معین، به نظر برای بیان موسیقی فلان دوره، مناسبتر از ترکیبهای دیگر می رسید و به این ترتیب همنوازهای استاندارد به وجود آمد که آهنگسازان هر دوره برای آن موسیقی می ساختند. ما این همنوازهای استاندارد را، چه در موسیقی سازی، و چه آوازی باید بررسی کنیم.
از آنجا که ما باید میان دانسته های خود در طرح فرمال و آنچه را که در سالنهای کنسرت یا موسیقی های ضبط شده گوش می کنیم، رابطه ای برقرار کنیم اجازه دهید وسایط اجرایی، یعنی عواملی از آن را که به فرم مربوط می شود، بررسی کنیم. در بسیاری از حالات، همنوازهای اجرا کننده همان عنوانی را دارند که فرم قطعه های مورد اجرای آنان دارند.
ارکستر سمفونیک، اجرا کننده سمفونی است و کوارتتهای زهی قطعه های کوارتت زهی، تریوهای پیانو، تریوها، و بالاخره وسایل الکترونیک، موسیقی الکترونیک را اجرا می کند. بحث ما، مهمترین وسایط اجرائی را میان انواع تصانیفی که هریک اجرا می کنند، در بر می گیرد.
ارکستر سمفونیک
میان تمام وسایط اجرایی موسیقی، طی دویست سال گذشته، عمومی ترین و رایجترین وسایط اجرایی، ارکستر سمفونیک بوده است. بسیاری از شهرهای بزرگ و برخی شهرهای کوچک، دارای سازمانهای محلی ارکستر سمفونیک هستند. این ارکستر طی دویست سال، به صورت همنوازی امروزی با حدود صد نوازنده در چهار گروه سازهای همگون در آمد. چهار خانواده عبارتند از: زهی ها، بادیهای چوبی، بادیهای مسی، و کوبی ها، هر گروه یا خانواده، میان سازهای عضو خود، تعالی در زیر و بمی برقرار می کند، به گفته دیگر در هر گروه، اصوات از زیر تا بم سراسر تامین شده و وجود دارد. همچنین در هریک، رنگ و حجم صدا، متعادل با رنگ و حجم صدا در گروه دیگر است. مثلا گروه بادیهای مسی که معمولا حداکثر از پانزده نوازنده تشکیل شده، صدایشان متعادل با گروه زهی ها است که معمولا متشکل از شصت نوازنده اند. این گونه تنظیم گروه ها و اعضای نوازنده، تضادی میان رنگ و طنین تغزلی دسته زهی ها، و رنگ و طنین نافذ و قوی دسته بادیهای مسی برقرار می سازد، تنوع رنگ که در ارکستر قابل حصول است، بعدی وسیع را در نشان دادن تضاد، چه میان گروه ها و چه تک تک سازها میسر می سازد. آهنگساز می تواند پاساژهای تکنواز، به خصوص برای یک ساز بادی چوبی یا مسی بنویسید و از این رهگذر، گوناگونی ای در رنگ آمیزی مجموعه همنواز به دست دهد.
مجله زونکن | گروه موسیقی | بانک اطلاعات آموزشگاهی
