مقدار قابل توجهی از شواهد علمی در مورد اثرات مثبت ورزش و فعالیت بدنی به عنوان یک شیوه زندگی سالم وجود دارد.
طبق نظر سازمان بهداشت جهانی، تندرستی به معنی نداشتن بیماری و ضعف نیست، تندرستی به معنای سلامتی کامل ذهنی، جسمی، اجتماعی و روحی است. دو هدف ویژه تندرستی و ورزش، به تأخیر انداختن مرگ و میر و بیماری است. هم چنین ورزش کردن تاثیراتی بر قوای جسمی و روانی انسانها دارد و جسمو روان ارتباط عمیقی با یکدیگر دارند و اختلال سلامت در هر یک از اینها سلامت دیگری را هم به خطر می اندازد.
هم چنین سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است که یک نفر از هر چهار نفر بیماران مراجعه کننده به خدمات بهداشتی حداقل یک اختلال عصبی یا رفتاری دارند. اما بیشتر این اختلالات قابل تشخیص و درمان نیست. برخی مطالعات نشان داده اند که ورزش ممکن است نقش درمانی برای این اختلالات روانی ایجاد کند و همچنین از مزایای سلامت بدن بر عوامل فردی درونی مانند فیزیولوژیکی، شناختی و عوامل عاصفی نام برد و از مزایای اجتماعی آن می توان به سلامت افراد در جوامع اشاره کرد.
بشر به طور کلی و طبیعی موجودی اجتماعیاست ودوست دارد با انسانها روابط اجتماعی برقرار کند. این غریزه توسط ورزش کردن ارضا می شود، و همچنین با انجام کارهای گروهی روابط دوستانه و صمیمانه ای بین ورزشکاران برقرار می شود.
شخصیت اجتماعی بیان کننده رشد و بلوغ فکری فرد است.پرداختن به ورزش، شخصیت اجتماعی را در کنار شخصیت فردی رشد داده و جامعه به طور کل از شخصیت اجتماعی بالاتری برخوردار می شود.
محققین معتقدند ورزش کردن باعث شادی و نشاط و بالا بردن اعتماد به نفس می شود، زیرا افراد افسرده یا اعتماد به نفس ندارند یا از میزان کمی برخورد دارند. ورزش احساس رضایت باطنی شخص را بالا برده و فرد حس می کند که به موفقیت هایی دست پیدا کرده است. ورزش در درمان بسیاری از بیماری ها از جمله افسردگی تأثیر به سزایی دارد.
نویسنده: سپیدخت حکیمی
مجله زونکن