ن
گین وکیلی، مدیر مسئول آموزشگاه رویای رنگی سنندج به خبرنگار خبرگزاری شبستان در سنندج اظهار کرد: هنر به کودک این تجربه را می دهد که از لحاظ تحصیلی استعدادهایش را بیشتر بشناسد و می تواند از طریق نمادها، سمبل ها و جهان تصیویری با دیگر فرهنگ ها و کشورها ارتباط برقرار کند.
وی با اشاره به اهمیت آموزش نقاشی در مدارس عنوان کرد: با طرح سوال از کودکان 8 تا 13 سال در خصوص اظهار رضایت از کلاس های آموزشی دروس هنری در مدارس، اکثر دانش آموزان احساس رضایتمندی از فضای آموزشی دروس هنری و حتی ورزشی نداشتند.
وکیلی با بیان اینکه متاسفانه در کلاس درس هنر خصوصا نقاشی دروس دیگری چون ریاضی، علوم، املا و ... به دانش آموزان تدریس می شود، عنوان کرد: جالب اینجاست که سازمان آموزش و پرورش درس هنر را در کارنامه دانش آموزان آورده است که به این معناست که درس هنر هم مانند دروس دیگر اهمیت دارد که در واقعیت چنین چیزی را کمتر شاهد هستیم.
وی کم ارزش مطرح کردن درس هنر را موجب آسیب رساندن به جسم و جان دانش آموزان دانست و افزود: وقتی درس هنر را کم ارزش تر مطرح می کنیم این درس و رشته تحصیلی از لحاظ پذیرش و باور ضربه می خورد و جامعه پذیرای هنر و جایگاه هنرمند نخواهد بود.
این مربی هنرهای تجسمی ادامه داد: پرداختن به مقوله هنر در مدارس نیاز به معماری فکری و فرهنگی دارد و مسولیتش بیشتر به عهده خانواده و بعد آموزش و پرورش است.
وکیلی، گفتگوی منطقی و دوستانه راجبه تفکرات و علایق کودک، صحبت کردن خصوصا به صورت پرسش و پاسخ برای تفهیم بیشتر درس در جهت ارتقای ذهنیت کودک، پرورش خلاقیت ذهنی کودکان، اجرای تکنیک درست و منظم و تفهیم تکنیک، ارایه ی نهایی اثر هنری خارج از فضای آموزشی را از راهکار های تربیت کودکان هنرمند برشمرد.
وی به اثرات مثبت رفتاری کودکان هنرمند اشاره و بیان کرد: تقویت روحیه خود باوری و رویاپردازی، ارتباط برقرار کردن بهتر و امن تر با محیط پیرامون، تقویت روحیه تعتماد به نفس، بارور کردن قدرت بیان و سخنوری، درمان لکنت زبان و یا استرس بیانی، تقویت خلاقیت بصری و باورهای کودک، رشد فرهنگی و خلاقیت، تقویت حس مالکیت، تقویت روحیه نظم و انضباط و ... از جمله اثرات مثبت کلاس های آموزش هنر به کودکان و دانش آموزان است.
وکیلی اضافه کرد: جالب اینجاست نظم و ترتیب کار هنری در حد نرمال بوده وکودکان را به وسواس بهداشتی و نظافتی هدایت نمی کند و اگر هم این مشکل را داشته باشد در فضاهای هنری خصوصا نقاشی رفع خواهد شد، چراکه رنگ کردن با متریال های رنگی خصوصا اجرای کار با تکنیک گواش، پاستل روغنی و اکرلیک به دلیل ریخت و پاش و ایجاد ترکیبات متنوع رنگ ها کودک را علاوه بر تقویت خلاقیتش فردی هوشمند و منظمی مدبر تربیت می کند.
مدیر مسئول آموزشگاه رویای رنگی سنندج با اظهار تاسف از چشم پوشی نظام آموزشی به این اثرات مثبت اذعان کرد: حال این همه احساس همچون تفکر، خودباوری، خلاقیت و ... در آموزش و پرورش نادیده گرفته می شود که لازم است کارشناسان تعلیم و تربیت به این موضوع بیش از پیش اهمیت دهند.
وی با بیان اینکه در هیچ فضای آموزشی جز درس هنر و کلاس های خلاقیت بخشش، وقف و صخاوتمندی تدریس و ترویج داده نخواهد شد، تاکید کرد: در کلاس های هنری خصوصا نقاشی کودکی اگر متوجه شود که یکی از همکلاسهایش متریال کافی را ندارد، هریک به نوبه خود وسایل مورد نیاز فضای آموزشی کلاس را برای همکلاسشان فراهم می کنند و این رفتار در آینده در عملکرد و ذات درونی کودک نهادین می شود و حس نوع دوستی و مهرورزی را در جامعه ترویج می دهد.
وکیلی همچنین به اهمیت آموزش هنر در دوران تاریخی اشاره کرد و گفت: در گذشته قدم های سختی در زمینه پرورش و ترویج هنر برداشته شده است به طوری که در یونان باستان کار فلاسفه های چون افلاطونف ارسطو و در حدود پنج قرن پیش از میلاد مسیح در اتن، تاتر، موسیقی و نقاشی به جوانان و نوجوانان آموزش داده شده و اکثر کشورهای پیشرفته هنر را یکی از اصلی ترین و اساسی ترین رشته های می دانند که کودک را در آینده موفق و متکی به خود پرورش می دهد.
وی خاطر نشان کرد: با این اوصاف متاسفانه این درس آینده ساز و سازنده مورد ظلم واقع شده و قدرت و توانمندیش را نادیده می گیرند و به جای اینکه این درس شیرین را با کلامی و خلاقیت شیرین آموزش دهند کودک را گریزان و یا نسبت به درس هنر بی اهمیت پرورش می دهند
مدیر آموزشگاه رویای رنگی سنندج اضافه کرد: نهایت آموزش دروس هنری خصوصا نقاشی در مدارس، به ساختن کاردستی های شبیه بهم و ساختن روزنامه دیواری و کلاژ با حبوبات و.... خلاصه می شود هر چند که این ها قابل ستایش و ارزشمند است اما کافی نیست.
وکیلی، با تاکید بر اینکه «بیایم به کودکان مان هنر خوب زندگی کردن را آموزش دهیم» ابراز داشت: مدرس هنر وظیفه دارد تمام جوانب خلاقیت هنری خصوصا تفکر خلاقیت کودکان توجه کند تا شاهد درخشش فرداهای پرستاره در آینده کودکان باشیم.